صدرالدین کاشف دزفولی

زندگینامه و آثار -نقل مطالب با ذکر منبع بلا مانع است.

صدرالدین کاشف دزفولی

زندگینامه و آثار -نقل مطالب با ذکر منبع بلا مانع است.

غزلی با محتوای تسلیم در برابر امر الهی

 

در این غزل حالت تسلیم و رضای مطلق عارفانه ای پیداست:

اگر سرما کند سرما خوش آمد      

                               وگر گرما کند گرما خوش آمد

اگر صحرا کند مجنون اویم  

                                وگر دریا کند دریا خوش آمد

به عالم هر چه می بینی که زشت است

                                 بگو زیباست آن زیبا خوش آمد

اگر عاقل کند عاقل چه نیکوست 

                                  وگر شیدا کند شیدا خوش آمد

به هر جایی که بینی جلوه دوست

                               اگر دوزخ بود کانجا خوش آمد

اگر پستت کند پستی نکو دان

                                     وگر بالا کند بالا خوش آمد

اگر در سر کند چون درد زلفش

                            بگو سوداست این سودا خوش آمد

اگر روزت کند روشن بگو خوب    

                                  وگر شبها کند شبها خوش آمد

اگر دُردِ مِی اَت بدهد چه صافیست

                                وگر اصفا دهد اصفا خوش آمد

اگر مرگت دهد نیکوست نیکو  

                                وگر احیا کند احیا خوش آمد

درون دل نماید منزل خویش  

                              اگر با ما وگر بی ما خوش آمد

 اگر کاشف کند خوشنام زیباست

                        وگر رسوا کند رسوا خوش آمد[1]



[1] غزل پنجم از کتاب خاندان سادات گوشه،ص147